همانطور که گفتم کار تشکیلاتی محدودیت می آورد. اما گویا سعید کمتر به این محدودیت معتقد است ( البته معتقد است اما کمتر از من) و اولین مطلب وبلاگ خود را به نقد عملکرد "علی افشاری" و " اکبر عطری " به جهت حضور در مراسمی در  کنگره امریکا اختصاص داد. به دور از نگرش فکری سعید نقد او تاحدی درست است اما با برخی اگر و اماها. وقتی دیروز در مورد این اتفاق به او گفتم که " من معتقدم هدف وسیله را توجیه نمی کند " او هم همین سخن را گفت. اما او با ادبیات خاص خود و من با نگاه ویژه خودم. البته رضا خجسته هم که چند روز پیش عملکرد " علی و اکبر " را درست ندانسته بود و به این کار آنان نقد داشت. امروز به توجیه رفتار آنان به نقد " احمد شیرزاد " نشست. نمی دانم چرا؟ البته مریم شبانی هم به " بغض معاویه " پرداخته بود و اصلاح طلبان را سرزنش کرد.

اما...؟! این هم از بازی ای که آنان شروع کردند اما می گویند شما حق ندارید اعتراض کنید. مگر آنان برای انجام این کار از ما اجازه گرفته بودند که به واسطه امر می کنند اعتراض نکنید. چگونه است زمانی که یکی از اعضای شورای مرکزی دفتر تحکیم در گفتگو با ایسنا از درون زا بودن حرکت اصلاحی و استقلال نسبت به بیگانه می گوید فردی به خود اجازه می دهد و با دست خط خود تکذیبیه به نام او بر روی سایت ادوار نیوز می زند. این جا کجاست؟ آنان چه کسانی هستند؟ کسانی که سال ها از دموکراسی سخن گفتند امروز به دنبال رابطه مرید و مرادی هستند. اگر این رابطه و اگر این رفتار های پدرانه تمام نشود. صبر ایوب به پایان می رسد و دیگر نمی توان زبان بربست و سکوت اختیار کرد. شما که تا دیروز رابطه ریش سفیدانه اصلاح طلبان را نمی پسندیدی. حال چگونه است با توجه به اینکه به دنبال سمت های حزبی بودید. دست بر روی دیگر مجموعه ها بر نمی دارید؟ فقط مشارکت و دیگر احزاب بدند و شما خوبید؟! اگر این روند ادامه یابد سکوت ما می شکند و وای بر آن روزی که سکوت بشکنیم...